اهداف: از مهم‌ترین مشکلات فضاهای شهری در ایران، نامناسب‌بودن فضاهای عمومی آنها برای معلولان است. بسیاری از ساختمان‌های دولتی برای دسترسی برابر جانبازان و معلولان از شرایط مناسبی برخوردار نیستند. این پژوهش با هدف ارزیابی مناسب‌سازی ساختمان‌های عمومی و دولتی شهر رشت برای استفاده معلولان و جانبازان انجام شد.

ابزار و روش‌ها: این پژوهش پیمایشی توصیفی در 256 ساختمان دولتی شهر رشت در سال 1395 انجام شد و 70 ساختمان به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، چک‌لیست ارزیابی شاخص‌های مناسب‌سازی ساختمان‌های دولتی بود. ساختمان‌های عمومی منتخب شهر رشت براساس مولفه‌های مناسب‌سازی با استفاده از روش تاپسیس رتبه‌بندی شدند. پس از ورود داده‌ها به نرم‌افزار آماری، از آزمون همبستگی پیرسون برای تجزیه و تحلیل رابطه متغیرهای مورد بررسی استفاده شد.

یافته‌ها: در برخی فضاهای مورد مطالعه در شهر رشت، برخی مولفه‌های مناسب‌سازی رعایت شده بود. به لحاظ شاخص مناسب‌سازی ساختمان استانداری گیلان رتبه 1 و شورای شهر رتبه 70 را داشتند. بین فرآیند مدیریتی مناسب‌سازی ساختمان‌های دولتی و اقدامات اجرایی برای جانبازان رابطه معنی‌داری وجود داشت (0/637=r؛ 0/0001=p)؛ بین مشارکت سازمان‌های دولتی و مناسب‌سازی ساختمان‌های عمومی رابطه معنی‌داری وجود داشت (0/526=r؛ 0/0001=p)؛ بین مشخصات جمیعت‌شناختی مدیران دولتی و مناسب‌سازی ساختمان‌های دولتی رابطه معنی‌داری وجود داشت (0/56=r؛ 0/0001=p)؛ بین میزان آمادگی ساختمان‌های دولتی و انجام اقدامات مناسب‌سازی رابطه معنی‌داری وجود داشت (0/597=r؛ 0/0001=p).

نتیجه‌گیری: ساختمان‌های عمومی و دولتی شهر رشت از نظر دسترسی جانبازان و معلولان و اقدامات مناسب‌سازی در وضعیت متوسطی قرار دارند.