1- گروه مدیریت، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران ، keikha@entp.usb.ac.ir 2- گروه مدیریت، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران 3- گروه مدیریت، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
چکیده: (7178 مشاهده)
اهداف: ارایه خدمات به جامعه ایثارگری بر عهده کارکنان و مدیران بنیاد شهید و امور ایثارگران است و هر چه ارتباط موثر مدیران و کارکنان بنیاد شهید بیشتر باشد بقای سازمان و رضایت اربابرجوع نیز بیشتر خواهد شد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ارتباط مدیران و کارکنان بنیاد شهید و امور ایثارگران استان سیستان و بلوچستان بر رضایتمندی خانوادههای شاهد و ایثارگر بود. ابزار و روشها: این پژوهش توصیفی- همبستگی در سال 1397 در بین 374 نفر از اعضای خانوادههای معظم شاهد و ایثارگر در استان سیستان و بلوچستان انجام شد که به روش نمونهگیری تصادفی طبقهای انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه محققساخته سنجش ارتباطات مدیران و کارکنان و رضایتمندی خانوادههای شاهد و ایثارگر استفاده شد که روایی صوری و محتوایی آن توسط صاحبنظران و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ تایید شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS 23 و توسط آزمونهای همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه صورت گرفت. یافتهها: ارتباطات مدیران و کارکنان بنیاد شهید بهطور کلی توانست 11% رضایتمندی خانوادههای شاهد و ایثارگر را پیشبینی کند. 12% رضایتمندی خانوادههای شاهد و ایثارگر از طریق متغیر ارتباط اجتماعی درونی مدیران و کارکنان و مولفههای آن و 14% آن نیز از طریق متغیر ارتباط اجتماعی بیرونی مدیران و کارکنان و مولفههای آن قابل پیشبینی بود (0.0001=p). نتیجهگیری: ارتباطات مدیران و کارکنان بنیاد شهید و امور ایثارگران بر رضایتمندی خانوادههای شاهد و ایثارگر تاثیر دارد.
Keikha A, Haddadi E, Gholami M, Nouri Delavar M. Effect of Relationship of Managers and Staff of Foundation of Martyrs and Veterans Affairs on Satisfaction of the Families of Martyrs and Veterans in Sistan and Baluchistan Province. 3 2020; 1 (4) :189-195 URL: http://ijis.ir/article-1-55-fa.html
کیخا عالمه، حدادی ابراهیم، غلامی محمود، نوری دلاور محسن. تاثیر ارتباط مدیران و کارکنان بنیاد شهید و امور ایثارگران بر رضایتمندی خانوادههای شاهد و ایثارگر؛ مطالعه موردی استان سیستان و بلوچستان. 1. 1399; 1 (4) :189-195